Zorg voor een goede motivatie voor verandering.

Elke dag weer moet ik mezelf ervan overtuigen dat ik de juiste beslissing neem. Elke dag weer diezelfde twijfels en daaropvolgend de herinnering aan mijn motivatie voor verandering. Zo ook vandaag, ik ontvang een mailtje via marktplaats met de vraag of het nachtkastje nog te koop is en of ik eventueel de maten door kan geven. Nog geen 3 minuten later krijg ik nagenoeg dezelfde vraag over mijn bank.

Nadat ik vorige week eindelijk de moed had verzameld om een belangrijke knoop in mijn leven door te hakken heb ik een aantal van mijn spullen op marktplaats gezet. Ik zal een heel aantal maanden geen riante leefruimte hebben en daardoor wat spullen in een opslag moeten plaatsen. Na wat rekenwerk en met het oog op mijn wens wat minimalistischer te gaan leven kwam ik tot de conclusie dat het goedkoper en beter zal zijn om de grote spullen te verkopen en nadien indien nodig te vervangen door andere exemplaren. Hoe dan ook zal ik een opslag moeten huren voor de resterende spullen. Een vierkante meter meer of minder maakt hierin al vlot het verschil van enkele tientjes per maand.

Ik hou van mijn nachtkastje

Nou dacht ik een week geleden; “het is maar een bank, het is maar een nachtkastje, het is maar een lamp” etc. etc. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik me langzaamaan bij het uitblijven van reacties voor ruim een week prettig begon te voelen bij het feit dat ik mijn spullen niet kwijt zou raken. Het zijn tenslotte toch spullen die ik met de grootste zorg heb uitgekozen. Dat nachtkastje heeft bijvoorbeeld die zachtgroene kleur die me doet denken aan de zee en het buitenleven. Een perfect meubelstuk om naast wakker te worden. En nu komt er ineens een onpersoonlijke reactie van iemand die het kastje “wel leuk” vindt en graag de afmetingen zou willen weten om te kunnen controleren of het in die veel te krappe ruimte te prakken valt.

Een juiste motivatie voor verandering kan het plan maken of breken.

Ik schreef al eerder over het belang van doelen stellen en plannen. Hoe we gebruik moeten maken van tussendoelen en deze moeten vieren als grootse overwinningen. Voor het volhouden van een plan is er echter nog een extra ingrediënt nodig. Namelijk, een goede motivatie.

Daar zit je dan midden in de jungle. Wat was mijn motivatie ook alweer?

De mens is een uiterst lui wezen. We maken het ons graag zo gemakkelijk mogelijk en houden vast aan bekende gewoonten en omgevingen. Niet omdat deze zaken bijdragen aan wie we willen zijn. Maar, omdat het zo ontzettend veel energie kost om veranderingen door te voeren. Je begeeft je op onbekend terrein.

Het is alsof je je met een machete een weg moet gaan banen door een dichte jungle. Je weet dat je doel er ligt, je hebt het gezien op de kaart. Het enige wat je hoeft te doen is je een weg van ongeveer 1,5 km te banen door dat stuk jungle dat voor je ligt. Je begint enthousiast te hakken en 4 uur later zak je uitgeput op de grond voor een slok water. Je hebt zo’n 50 meter afgelegd, ontelbare muggenbulten opgelopen en onverwachts 2 slangen de kop af moeten hakken. Daar zit je dan in de jungle. “Wat was mijn motivatie ook alweer?”

Wat was mijn motivatie ook alweer?

Onderschat deze vraag niet. Dit markeert namelijk een cruciaal punt in het proces. Dit is het moment dat je beslist door te hakken of het bijltje erbij neer te gooien.

Om jezelf in beweging te zetten was het misschien voldoende om “het gewoon te willen”. Maar, op het moment dat je er helemaal doorheen zit zal je met iets beters moeten komen. Daarom raad ik je aan tevoren al goed na te denken over dit punt. Diep de reden goed uit, schrijf het op, hang het blaadje op een zichtbare plek en kijk er regelmatig naar. Hoe ingrijpender de verandering hoe onvermijdelijker het is dat dit punt gaat komen. En daarnaast is het ook vaak nog zo dat hoe concreter een plan wordt hoe meer angst en twijfel erbij komt kijken.

Ik ga toch mijn rolmaat maar pakken.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog even uit heb gesteld te reageren op de vragen naar het nachtkastje en de bank. Maar, nadat ik dit artikeltje heb afgerond ga ik toch de rolmaat maar eens tevoorschijn toveren en een aardig mailtje dichten.

Het is namelijk zo dat ik in deze situatie een enorm krachtige motivatie voor verandering heb. Namelijk, de heftige herinneringen aan (en sporadische terugkeer van) een periode in mijn leven waarin werkelijk niets meer zin leek te hebben.

Hoeveel extra motivatie is er nog nodig voor verandering?