Ik weet het, ik heb al een tijdje niets van me laten horen.. Om eerlijk te zijn heb ik ook een paar keer mijn twijfels gehad over deze blog, waar het naartoe moet leiden en wie er überhaupt op zit te wachten mijn verhalen te lezen. (Eerst enthousiast beginnen en dan pas nadenken. dat is nieuw voor me, ik moet er nog even aan wennen! ;P)
Maar goed. Hier ben ik weer! Nadat ik iedereen vast en alsnog een prettige vakantie heb gewenst (bij deze) is het tijd voor een kleine maar toch grote update van mijn zijde.
Het hoge woord is er uit
Gisteren heb ik mijn werkgever ingelicht over mijn plannen voor de komende tijd!
Zo, dat is er uit. Precies zoals het gisteren tijdens dat gesprek ook ging. Vlammm, alles op tafel. Zo is het en niet anders.
Ik heb altijd moeite met dit soort gesprekken. Ik weet niet of jullie dat ook hebben? Tevoren neem ik zo’n gesprek altijd een aantal keer door in mijn hoofd. Zet de hoofdpunten op een rijtje en rangschik ze op zo’n manier dat het voor de ander een begrijpelijk verhaal wordt en de boodschap overkomt zoals ik het bedoel.
Wanneer ik dan na lang treuzelen eindelijk in dat afgesloten kantoor tegenover mijn baas zit, is van die rangschikking niets meer over. Ik braak de essentie van het verhaal er meteen uit (weg subtiele en begrijpelijke opbouw). Pas daarna herinner ik me weer hoe ik het eigenlijk aan had willen pakken en begin beetje bij beetje uit te leggen waarom en hoe ik tot deze beslissing ben gekomen. Zenuwen? Schijnbaar laat het me toch niet zo koud als ik gedacht had.
Maargoed, geheel tegen mijn uiterst pessimistische verwachtingen in werd er heel goed op gereageerd. Alle respect en alle bewondering voor mijn “moedige keuze” en als ik er zin in heb staat de deur ook nadien wagenwijd open voor een kop koffie of wederom een werkplek.
Ondanks mijn knullige aanpak gelukkig toch bereikt wat ik voor ogen had. Op een nette manier tijdig aangeven wat mijn plannen zijn zodat we voorlopig tezamen zonder dubbele agenda’s verder kunnen.
Opluchting
Tsja, die dubbele agenda’s en het feit dat het vertrek uit mijn woning toch langzaam dichterbij begint te kruipen waren de doorslaggevende factoren om het gesprek aan te gaan.
Daar waar mijn werkgever naarstig op zoek is naar manieren om mij zo vlug mogelijk weer op de been te helpen weet ik dat ik voor mezelf al heb gekozen voor een ander pad naar herstel. Wellicht dat anderen makkelijk “het spelletje meespelen”. Maar, bij mij knaagt dat enorm. Ik ben over het algemeen heel open en eerlijk over mijn gevoelens en wensen en niet echt in staat een façade lang hoog te houden.
Nu, 1 dag later ben ik ontzettend blij dat ik het gedaan heb. Er is een last van mijn schouders gegleden. Ik heb weliswaar nog geen ontslag ingediend. Maar, het verhaal is eruit. Nu is het zaak rustig door te gaan, de maanden af te tellen en alle andere zaken op orde te brengen.
En de rest?
Tsja, de rest. De rest gaat nog niet zo heel vlot. Mijn nachtkastje is verkocht (Rick, veel plezier ermee!) evenals wat andere kleine zaken. Maar, ik zal toch binnenkort wat actiever aan de gang moeten. Misschien is een tijdelijke webshop gekoppeld aan dit blog een idee. Is er animo voor “Rem-goodies”? haha!
Ik hou jullie op de hoogte! Geniet van de vakantie periode!
