Vandaag ben ik eindelijk aangekomen bij New life, het doel van mijn trip. Een warm welkom, dat moet gezegd worden. De komende 6 weken zal ik hier doorbrengen, voorzien van een kamer met een bed, een leeslampje, een kast, een badkamer en een groep ontzettend hartelijke mensen met verschillende achtergronden. De eerste 3u ben ik overladen met informatie en voorzien van een compleet boekwerk met programmatuur. Om eerlijk te zijn, erg overweldigend. Ik heb geen idee wat me precies te wachten staat.
The week before
Het positieve nieuws, ik heb me de afgelopen week niet voortbewogen op regenbogen. Een grote ‘shout out’ voor Grayl geopress! Tot op heden de beste aanschaf van de trip. Het is echt een verademing om niet aangewezen te zijn op fleswater maar gewoon je eigen water te kunnen filteren aan elk beschikbaar tappunt.
Ik heb afgelopen week afscheid genomen op het moment van aankomst in Chiang Mai. Een ontzettend levendige en op cultureel vlak rijke stad. Ik heb bij lange na niet alles kunnen zien daar, maar het is zeker het bezoeken waard!
Chiang Mai
Op aanraden van mijn reisgids ben ik de eerste dag de oude binnenstad te voet gaan verkennen. Delen van de oude stadsmuren zijn herbouwd en gerenoveerd, het geheel wordt omringd door een kanaal. Bij binnenkomst tref je een doolhof van smalle en levendige straatjes vol met winkeltjes en eetstalletjes. Nagenoeg elke 500 meter is er een prachtige tempel te vinden met daarnaast een iconische stulp. Sommigen zijn gerenoveerd en in prachtige kleuren geschilderd met veel gouden accenten. Anderen zijn afgebrokkeld en verweerd, maar daardoor niet minder indrukwekkend.
Pas bij de 4e tempel werd het me duidelijk dat deze stulpen een soort grote ‘urnen’ of graftombes zijn. De beenderen van belangrijke monniken worden hierin bewaard om de goedheid in hun hart te kunnen preserveren en op deze manier voorspoed te brengen aan de gemeenschap. Althans, dat werd me verteld door de zeer wijze man die me aansprak bij de gong van de tempel. De beste man bleek de chauffeur van de tempel te zijn met de heilige taak de monniken tijdens lunchtijd naar hun favoriete restaurants te brengen. Daarnaast gaf hij echter ook les in meditatie, hij leerde mensen om de energie in zichzelf omhoog te halen om de gong te laten galmen en nadien bleek dat hij samen met een vriend ook nog uitjes naar bokswedstrijden organiseerde.
Ik kon de kans om zelf de gong te aaien natuurlijk niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Na een korte presentatie van de ‘gongmaster’ was het mijn beurt. Laat je vooral niet ontmoedigen, slechts 3 op de 200 mensen die een poging waagt heeft daadwerkelijk de energie om de gong aan het galmen te krijgen. Na een minuut of 10 bleek dat enige kennis van natuurkunde en met name wrijving en eigenfrequentie ook behulpzaam zijn. Ik weet niet of ik nu vals heb gespeeld of niet, maar het klonk prachtig!
Chiang Rai
Na 3 dagen in Chaing Mai werd het tijd voor het volgende deel van mijn trip. ‘A change of scenery’. Voor de zaterdag had ik een Greenbus geboekt van de busterminal in Chiang Mai naar de busterminal van Chiang Rai. Een rit die ongeveer 3,5 uur in beslag zou nemen en mij naar de volgende prachtige stad zou brengen. Na Chiang Mai waren de verwachtingen hoog. Chiang Rai was de vroegere hoofdstad van het lanna kingdom en de poort naar de gouden driehoek tussen Laos en Birma. Het is een poos in vergetelheid geraakt maar tegenwoordig schijnt het weer erg in trek te zijn bij backpackers omdat het een goed beginpunt is voor hikes richting de natuur en bergtrekkings naar verschillende hilltribes. Daarnaast huisvest het een heel aantal indrukwekkende tempels waarvan de ‘white tempel’ de meest bekende is.
Gedurende mijn 3,5 uur durende trip begon ik me echter af te vragen of het wel daadwerkelijk een vooruitgang zou worden. De blauwe lucht die boven Chiang Mai hing werd langzaam ingewisseld voor een grauwe geelbruine massa. De dorpjes werden naarmate we dichterbij kwamen steeds armzaliger en eenmaal in Chiang Rai bleek deze stad toch iets anders uit te zien dan verwacht.
Misschien was ik gewoon verwend met Chiang Mai vlak tevoren. Maar, Chiang Rai voelde voor mij als alles behalve een vooruitgang. De stad was gehuld in een dikke laag smog die ervoor zorgde dat ik nagenoeg continue met een sjaal voor mijn mond rond moest lopen. Het resort waarin ik grotendeels alleen verbleef bleek ondanks de informatie die ik vooraf had gekregen niet midden in het centrum maar zeker 2 km van de 2 straten die voor het centrum door moesten gaan af te liggen. Om er te komen moest ik een soort van real-life tetris spelen om een 9 baans stadsautobaan over te steken. De eerste keer dat ik voor die taak stond heb ik eerst eens 5 minuten de stoplichten en het komen en gaan van het verkeer bestudeerd.
Je zou verwachten dat na zo’n spectaculaire oversteek aan de andere zijde iets fenomenaals op je te wachten stond. Maar, dat was niet geheel het geval. De meeste zaken liggen wijdverspreid door Chiang Rai, hetgeen dat als ‘centrum’ door het leven kan gaam bestaat uit slechts 2 straten. Een straat met eetkraampjes waarvan de hygiëne op zeer twijfelachtig hoogte ligt, de ander gevuld met ‘massage’ salons waar meisjes met achrikbarend jongensachtige stem je na roepen met de vraag of je wellicht zin hebt in een ‘thai massage’.
Corona
Ik kom er niet omheen. Hoezeer ik ook probeer er niet te veel mee bezig te zijn, het coronavirus tast ook mijn trip aan. Omdat er enorm veel smog is in de omgeving van Chiang Rai is het moeilijk om te stellen of alle inwoners mondkapjes dragen vanwege het virus of vanwege de luchtvervuiling. Toch kijk je met andere ogen naar mensen die hoesten en kuchen, met name als het de schoonmaakster betreft die jouw accomodatie schoonmaak en derhalve een poosje er in rond wandelt. Het zekere voor het onzeker heb ik de boel toch maar elke keer even gelucht voordat ik zelf weer naar binnen ging.
Naast de alertheid in het eigen verblijf speelt het ook op tijdens trips. Helaas heb ik moeten besluiten toch maar af te zien van ‘onnodige’ bustrips naar bijvoorbeeld de witte tempel in Chiang Rai. Met nog maar een paar dagen te gaan voor mijn 6 wekelijkse verblijf bij New Life leek me dat simpelweg geen verstandige keus.
Omdat ik een week geleden al in Thailand aan ben gekomen heb ik verder geen moeilijkheden gehad met inreizen. Op een enkele temperatuurcontrole na was er weinig te bemerken van een hogere staat van alertheid. Dat veranderde op vrijdag. Ik kreeg bericht van buitenlandse zaken dat Thailand strengere maatregelen aan het treffen was tegen reizigers van de meest geraakte gebieden. Onder andere Duitsland en Italië komen in deze lijst voor. Nederland zit er momenteel nog niet in, maar ik verwacht dat deze ook spoedig zal worden toegevoegd.
Ik heb contact gezocht met zowel buitenlandse zaken als ook KLM, mijn vliegmaatschappij. Beiden konden me eigenlijk geen advies geven behalve een algemeen verhaal dat mij al bekend was.Omdat mijn terugvlucht pas over 1,5 maand in de planning staat is er voor mij momenteel ook nog geen mogelijkheid om de boel om te boeken en terug te keren. De situatie veranderd dag voor dag en niemand kan logischerwijs in de toekomst kijken.
Hoewel New life aangaf dat het programma lichtelijk zal worden aangepast om de veiligheid van de community members te waarborgen en ze me derhalve een volledige teruggave van het betaalde bedrag aanboden bij cancelling, heb ik toch besloten om door te gaan. Ik heb voor mijn gevoel weinig alternatief, vooralsnog kan ik niet terug en de situatie is in zijn algemeenheid gewoon onduidelijk.
Het is jammer dat deze duistere deken van onwetendheid en stress nu over deze ervaring heen ligt. Maar, ik ben vooralsnog vast van plan om me er zo weinig mogelijk door te laten beïnvloeden. Ik ben nu hier, de mensen om me heen zijn alleraardigst en ik heb een goede kans om deze tijd te benutten om aan mezelf te werken. Daarnaast, zover ik het momenteel begrijp is de enorme warmte hier een een beschermende factor tegen het virus. En, zeg eens eerlijk, zo aanlokkelijk klinkt het nu ook weer niet om terug te gaan naar een land waar we vol gas afstevenen op het geheel lamleggen van het dagelijks leven.
Aan iedereen die dit leest, iedereen in Nederland en waar jullie ook allemaal mogen verblijven. Heel veel sterkte, liefde en gezondheid in deze onzekere en verontrustende tijden. Hopelijk komen we hier wereldwijd weer spoedig sterk en gezond bovenop.
Cheers, Rem!
